Nie dam rady opisać wszystkich możliwości - skupię się na głównych metodach, które mają swoje rozwinięcia, modyfikowane przez konkretnych producentów sprzętu i oprogramowania.
- Thick Provisioning - jest to odpowiednik zasobu w środowisku fizycznym. Po prostu deklarujemy jakąś wielkość zasobu, który ma zostać przedstawiony maszynie wirtualnej i ten zasób jest dla niej w pełni alokowany, nie jest dostępny dla innych maszyn. Wada jest oczywista - gdy zarezerwowaliśmy 1TB, a pliki faktycznie zajmują 30 GB - mamy zajęty 1 TB. Jednakowoż w niektórych zastosowaniach nie możemy zrezygnować z przydziału typu Thick. Tam gdzie możemy to zrobić możemy zastosować inne metody przydziału zasobów.
- Thin Provisioning (TP)– przedstawianie systemowi większej ilości zasobów niż w rzeczywistości jest dostępne. Zasoby są udostępniane od razu po ich przydzieleniu (formatowanie odbywa się w tle).
- Virtual Provisioning (VP), który polega na współdzieleniu i prezentowaniu zasobu jako dostępnego dla kilku systemów jednocześnie.
- Overalokacja – prezentowanie systemowi zasobów większych niż są w rzeczywistości dostępne. Można to porównać do overbookingu w transporcie lotniczym.
Na deser prosty obrazek demonstrujący różnicę między Grubymi (Thick) woluminami, a Cienkimi, zwanymi też Uproszczonymi (Thin):
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz