Kontynuując cykl wpisów o dyskach twardych dotarłem do współczesności. Warto napisać kilka słów więcej, więc postanowiłem "współczesność" podzielić na kilka wpisów.
Dziś kilka słów o interfejsach połączeniowych z jakimi możemy spotkać się we współczesnym sprzęcie:
Magistrala Serial ATA (SATA): zastąpiła starszy interfejs równoległy (PATA, często nazywany również IDE), wprowadzając kilka istotnych zmian: przewody mniejszych rozmiarów i niższy koszt ich produkcji (7 przewodników zamiast 40), podłączanie urządzeń podczas pracy systemu, szybsze przesyłanie danych dzięki wyższej prędkości sygnału i bardziej wydajna praca za pośrednictwem protokołu kolejkowania wejścia/wyjścia.
Dyski Near Line SAS: to napędy SATA, które mają głowice, nośniki i prędkość obrotu tradycyjnych dysków SATA ale posiadają pełnoprawny interfejs SAS znany z klasycznych napędów tego typu. Jest to rozwiązanie pośrednie pomiędzy SATA i SAS. Zyskujemy możliwość użycia tańszych (ale i mniej wydajnych) dysków przy dobrodziejstwie korzystania ze sprzętowego kontrolera SAS.
Serial Attached SCSI (SAS): jest sposobem podłączenia dysków twardych i napędów taśmowych. Jest to szeregowy protokół bezpośredni, zastępujący starsze, oparte na szeregowej magistrali SCSI. Korzysta ze standardowego zestawu poleceń magistrali SCSI. Interfejs SAS jest wydajniejszy niż SATA, które byłoby dla szybszych dysków „wąskim gardłem”. Stąd też nie produkuje się dysków SATA o prędkościach obrotowych większych niż 7200 obr./min.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz